آپارتمان شماره 4
کارفرما: دکتر حاج سید جوادی
محل پروژه: ایران – قزوین
دسته بندی: مسکونی
وضیعت: ساخته شده
مساحت: 930 متر مربع
سال طراحی: 1395
تیم:
طراح: مرتضی علی نیا مقدم
اجرا: حمید بابایی
ترسیم: الهام لطفی
مدلینگ و رندرینگ: محمدرضا عبداللهی
عکس: مجید سعیدی – مجتبی سعیدی
ارایه: الیکا زارعی
جوایز:
رتبه دوم جایزه معمار استان قزوین – 1393
نیمه نهایی جایزه معمار در بخش آپارتمان های مسکونی – 1395
اخبار:
آپارتمان شماره 4 انتشار یافته در سایت معمار ایرانی
آپارتمان شماره 4 انتشار یافته در سایت چیدانه
آپارتمان شماره 4 انتشار یافته در سایت آرک دپارت
توضیح پروژه
جدار بیرونی بنا قسمتی از پروژه است که بیشترین ارتباط را با شهر برقرار کرده و مانند چشم پروژه عمل می کند .این در حالیست که در سالیان اخیر متاسفانه شاهد آن هستیم که نما فقط به عنوان عاملی برای تامین نور در نظر گرفته شده و بدون توجه به عملکردهای داخلی پروژه و همچنین کیفیت های فضایی مورد نیاز برای پروژه شکل می گیرد .جدار خارجی ساختمان دارای ارتباطی دوگانه با پروژه و شهر می باشد . از طرفی باید هماهنگ با عملکرد داخلی پروژه شکل گرفته و از سوی دیگر باید ارتباط خود را با شهر و زمینه موجود پیدا کند .
آپارتمان شملره 4 پروژه ایست که کارفرما خواستار 3 واحد مستقل بود که یک واحد آن به صورت دوبلکس تعریف شود . خواسته ای که تبدیل به چالش اصلی پروژه شد و ما را بر آن داشت تا از این پتانسیل در طراحی جدار بیرونی نیز استفاده کنیم . مانیفستی که ارتباط درون و بیرون پروژه را با یکدیگر هماهنگ کرده و بتوان بر اساس نیازهای کاربر و با توجه به زمینه ی شهری با آن برخورد کرد .
در این پروژه سعی برآن شده چالشی که پیش روی طراحان به عنوان نما وجود دارد ، از زاویه ای دیگر دیده شده و با توجه به کیفیت های فضایی مورد نیاز پروژه و هماهنگ با عملکردهای داخلی آن شکل بگیرد ، تا آسایش محیطی و روانی را برای کاربر داشته و از طرف دیگر پروژه خود را به عنوان شاخص شهری مطرح کند .
پروژه در 4 طبقه ساختمان مسکونی در 3 واحد مجزا که طبقات 3 و 4 به صورت دوبلکس بود ، طراحی شد .
مساله اصلی که در طراحی جدار بیرونی مطرح شد هماهنگی نما با اتفاقات درونی بنا و نمایان کردن آنها در جدار بیرونی با توجه به کیفیت های فضایی موجود در پلان پروژه بود . بدین صورت که فضاهایی که در جلوی بنا و رو به شهر قرار گرفتند ، ازلحاظ کیفیت فضایی ( نحوه ی ورود نور ، تناسبات بازشو ، متریال و ... ) در شکل گیری جدار بیرونی تاثیر گذار باشند .
مکعبی که با دیتیلی از آهن اکسپوز شکل گرفت ، این امکان را به ما داد که واحد دوبلکس را به صورت یکپارچه و هماهنگ با پلان طراحی کنیم . شکل گیری لوورهای چوبی نیز براساس عملکردهای پلان و میزان نور مورد نیاز آن فضا و مساله محرمیت شکل گرفت . هریک از این اتفاقات بر اساس اتفاقات درونی بنا ، تاثیر خود را بر جدار بیرونی گذاشته و باعث شدند نما در کنار اینکه ارتباط خود را با شهر و زمینه ی موجود حفظ می کند ، هماهنگ با پلان و اتفاقات داخلی بنا و براساس آسایش روانی کاربران شکل بگیرد .
هماهنگی درون و بیرون پروژه چالشی بود که در پروژه مطرح شد و تلاش شد تا به این نیاز پاسخ داده شود . مساله ای که در تمامی پروژه های ساختمانی مطرح بوده و شاید اندک توجهی به آن می شود . این پروژه بیانیه ای بود برای توجه به مفهوم سکونت و کیفیت زندگی در آن .